Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Een reflectie op een kennismaking met het Kielse onderwijs

  Zo komt schooljaar 2023 – 2024 ten einde. Ondersteund met quotes uit gesprekken met directies, beleidsmedewerkers en zorgco’s van Kielse scholen deel ik mijn impressies over de kennismaking met het Kiels onderwijsveld. Ik heb echter nog veel te leren. Wat maakt dat ik niet kan garanderen dat er in onderstaande voldoende nuance zit. Het is een weergave van hoe de dingen bij mij zijn binnengekomen. Sowieso was het een uitdaging om het beknopt te houden. Ook dit maakt dat het niet altijd even volledig is, maar iedereen snakt naar vakantie, ik wil niet te veel van jullie tijd in beslag nemen. Ik hoop wel dat jullie alsnog tijd vinden om onderstaande te lezen.   ‘Leren’, daar gaat het in het onderwijs nog altijd in eerste instantie over. Ik ontdekte dat in een wijk als het Kiel dit niet altijd even evident is. “Geduld! Dat is een troef van onze school. Naar ouders en leerlingen toe. Het gedrag van leerlingen is niet optimaal. Kinderen krijgen steeds opnieuw kansen. Naar die van het zesde
1 reactie
Meer lezen
Recente posts

My 2023

Een reactie posten
Meer lezen

Mijn 2023 (best op een groter scherm bekijken)

 
Een reactie posten
Meer lezen

The embodiment of hope?

The kick-off In the coffee bar of KdG campus south, I ask her: if I could write her portrait. Not obvious in itself, because it's not like we have such a personally close relationship. We know each other mainly as colleagues. But those who read further will discover that there is a link.  She responds very enthusiastically to my question. Even feels honoured. Quite understandable, the idea that someone shows interest in you and wants to do something with it is nice. She is the first person I will portray. I cannot present an extensive record of portraits as a reference. I appreciate her giving me this opportunity. Writing a portrait is a snapshot, in this case based on an in-depth conversation and previous experiences I had with Leen. On the road to Deurne So be it, it is because of this that I cycle from Hoboken to the other side of town on a Saturday afternoon in wintry cold. It may sound spectacular, but it's not so bad. Antwerp is not that big either, although we sometimes
Een reactie posten
Meer lezen

In de hoop weer 'gewoon Daisy' te kunnen zijn...

Voor dit portret trek ik naar mijn oude vertrouwde Zurenborg. De Antwerpse wijk waar ik mijn eerste jaren in Antwerpen doorbracht. Ik herinner me nog de avonden op de Dageraadplaats, op een bankje onder een houten afdak. Het was de afspraakplek voor de lokale jeugd. Later werd dat café Zeezicht. In die tijd was het aantal horecazaken daar zeer beperkt. Veel keuze was er niet. Nu is het er helemaal anders, veel cafés en restaurantjes, een deel van de straten rond het plein zijn autovrij. Wat ruimte voor een leuke speeltuin geeft. Een lichtjestapijt boven het basketbalveld wekt de indruk van een permanent zichtbare sterrenhemel.   Je kan er relaxed op een terrasje plaats nemen terwijl je kinderen zich   in de speeltuin amuseren. Je maakt er kennis met de troeven van leven in een stad, zonder broeierige onaangename drukte. Ooit een wijk in verval, met oude huizen die niemand wou. Te kostelijk om ze te renoveren in te isoleren. Nu een van de hipste wijken van ’t stad. Daisy woont er graag,
Een reactie posten
Meer lezen

Hoping to become 'just Daisy' again...

For this portrait, I goto my old familiar ‘Zurenborg’. The Antwerp neighbourhood where I spent my first years in this city. I still remember the evenings at the square ‘Dageraadplaats’, on a bench under a wooden shelter. It was the meeting point for the local youth. Later it became café Zeezicht. In those days, the number of catering establishments there was very limited. There wasn't much choice. Now the square is completely different, many cafés and restaurants, some of the streets around the it are car-free. Which gives room for a nice playground. A luminous carpet above the basketball court gives the impression of a permanently visible starry sky.   You can relax on a terrace while your children have fun in the playground. You are introduced to the benefits of living in a city, without sweltering unpleasant hustle and bustle. Once a neighbourhood in decline, with old houses nobody wanted. Too expensive to renovate or isolate them. Now one of the city's hippest neighbour
Een reactie posten
Meer lezen
De belichaming van hoop? De aftrap In de koffiebar van KdG campus zuid vraag ik het haar: of ik haar portret zou mogen schijven. Op zich niet evident, want het is niet dat we zo’n persoonlijk innige band hebben. We kennen elkaar vooral als collega’s. Maar wie verder leest, zal ontdekken dat er wél een link is.   Ze reageert zeer enthousiast op mijn vraag. Voelt zich zelfs vereerd. Heel begrijpelijk, het idee dat iemand interesse in je toont en daar iets mee wil doen is fijn. Ze is de eerste die ik zal portretteren. Ik kan geen uitgebreid palmares aan portretten als referentie voorleggen. Ik apprecieer dat ze me deze kans geeft. Een portret schrijven is een momentopname, in dit geval gebaseerd op een diepgaand gesprek en eerdere ervaringen die ik met Leen had.  Op weg naar Deurne Soit, het is daardoor dat ik op een zaterdagmiddag in winterse koude van Hoboken naar de andere kant van de stad fiets. Het klinkt misschien spectaculair, maar het valt wel mee. Zo groot is Antwerpen nu ook
Een reactie posten
Meer lezen