mijmeringen en ervaringen uit mijn dagelijkse leven - musings and experiences from everyday life

I don't know her. But I do know she's 10 or 11. She would rather go for a bike ride than go to school. That explains why a bicycle is first on her wish list. On two is a telephone. In third place are roller skates. A hip bag also seems handy to her.  I suspect she wants to put her phone in there while she goes biking. In case she forgot to charge it, she wants a power bank. Finally, a set of earphones. Then she can listen to her favorite music during her bike rides. I think.... As I indicated, I don't know her, haven't talked to her.  That is something you cannot, or very difficult to take away, dreaming. It costs nothing, you can do that as much as you want, whatever you want. In your dreams everything is possible, nothing is impossible. Or am I confusing it with fantasizing now? For me it is something essential, it is what keeps me going, what gives me energy and courage to continue on in the present round-about.  Besides being part of a wonderful, fascinating and cha

Ik ken ze niet. Maar ik weet wel dat ze 10 of 11 jaar is. Ze gaat liever een eindje fietsen dan naar school. Vandaar dat een fiets op de eerste plaats van haar verlanglijstje staat. Op twee staat een telefoon. Op de derde plaats rolschaatsen. Een heuptasje lijkt haar ook wel handig. Ik vermoed dat ze daar haar telefoon wil in steken terwijl ze gaat fietsen. Voor het geval ze die vergat op te laden wil ze een powerbank. Tot slot nog een setje oortjes. Dan kan ze tijdens haar fietstochtjes naar haar favoriete muziek luisteren. Denk ik. Zoals ik aangaf, ik ken ze niet, heb niet met haar gesproken. Dat is iets wat je niet, of heel moeilijk kan afpakken, dromen. Het kost niets, kan je doen zo veel je wil, wat je maar wil. In je dromen is alles mogelijk, is niets onmogelijk. Of verwar ik het nu met fantaseren? Voor mij is het iets essentieels, het is hetgeen wat me doet verder gaan, wat me energie en moed geeft om in de huidige mallemolen te blijven meedraaien. Naast het deel uitmaken

Is it that far? Are we on the brink of capitalism? Or rather at the beginning of the end? I hope so. Every day we are confronted with its excesses. The shameless hoarding of money at the expense of a majority who mean well. It seems like the world is "on fire" on several fronts. I am not just talking about the forest fires we are facing.  The climate crisis is still not being properly addressed. First it was overshadowed by greed, then by the corona pandemic, and now by the general crisis caused by the war in Ukraine and skyrocketing energy prices.   The bill for not addressing climate change properly will be large and will hit even harder than what we are experiencing now. It really is five past after twelve! But also on other levels. Besides capitalism, the current malaise is also, or mainly, the result of years of non-policy. By politicians who, through fear of losing votes, do not do what really needs to be done. As a result they not only maintain problems but also ma

Is het zo ver? Zitten we aan het plafond van het kapitalisme? Of eerder gezegd aan het begin van het einde? Ik hoop van wel. Dagelijks worden we geconfronteerd met de excessen ervan. Het schaamteloos oppotten van geld op de kap van een meerderheid die het goed meent. Het ziet er naar uit dat op verschillende fronten de wereld “in brand” staat. Ik heb het dan niet alleen over de bosbranden waar we mee geconfronteerd worden. De klimaatcrisis wordt nog steeds niet degelijk aangepakt. Eerst werd het overschaduwd door hebzucht, dan de coronapandemie en nu door de algemene crisis vanwege de oorlog in Oekraïne en de torenhoge energieprijzen. De rekening van het niet degelijk aanpakken van de klimaatverandering zal groot zijn en nog harder aankomen dan wat we nu ervaren. Het is wat dat betreft echt vijf na twaalf! Maar ook op andere vlakken. Naast het kapitalisme is de huidige malaise ook, of vooral, het gevolg van jarenlang non beleid. Door politici die door de angst om stemmen te verliez