mijmeringen en ervaringen uit mijn dagelijkse leven - musings and experiences from everyday life

  Ben ik nu een saaie piet? Dat vraag ik me al weken af. Deze vraag komt elke vakantie terug. Nee, ik stap niet in de auto, op het vliegtuig, de trein of bus naar het buitenland. Voor het ‘mooie’ weer hoeft dat ook niet. In mijn jonge jaren kon de zomervakantie echt wel tegenvallen. Door te veel regen en te koude dagen. Toen mijmerde ik wel over een week of twee genieten van de zon. Toen was de klimaatopwarming niet zo voelbaar als nu. Al blijf het gevoel dat de urgentie echt nog niet doorgedrongen is. Velen percipiëren de huidige temperatuur hier als aangenaam warm, om van te genieten. Toen vond ik de zomervakantie ook veel te lang, na een tijdje begon ik me danig te vervelen. Het mocht gerust wat korter. Ook toen genoot ik van vakantie in eigen land. Op kamp in de Ardennen met de ABVV-jongeren. Gedurende een viertal weken elke dag met de fiets naar Boechout om mee voor te bereiden voor het jaarlijkse sfinks festival. Onderhoud van het park, gras maaien, de vijver dichten, Her...

  Am I a boring pete now? I've been wondering that for weeks. This question comes up every holiday. No, I do not get into the car, plane, train or bus abroad. Not for the 'nice' weather, because you don't have to. In my younger years, the summer holidays could really be disappointing. Due to too much rain and too cold days. Then I mused about enjoying the sun for a week or two. Then global warming was not as palpable as it is now. Although the feeling remains that the urgency has not yet dawned. Many experience the current temperature here as pleasantly warm, to enjoy. Then I also found the summer holidays too long, after a while I started to get bored. It could easily be a little shorter. Even then I enjoyed a holiday in my own country. At camp in the Ardennes with the ABVV youth. Also every day for about four weeks by bike to Boechout to prepare the annual world music festival as a volunteer. Maintain the park, mow the grass, close the pond, place Heras fences, set up...

Normaal gebruik ik mijn 'stand-up Antwerp comedy club'- boekje wanneer ik op pad ben. Om tijdens de rustpauzes over de geuren en kleuren van de pas afgelegde route te schrijven. Alhoewel, tijdens mijn laatste wandeltrip bleef het onaangeroerd in mijn rugzak zitten.  De heen en terug treinrit was te kort om te schrijven. Sowieso zijn onze treinen niet voorzien op schrijvende mensen. In de nieuwste treinstellen heb je enkel in de eerste klasse op sommige plekken een tafeltje. Eigenlijk zijn die te klein om die benaming waardig te zijn.  De laatste wandeltrip ging van start aan het station van Lier.  Ik nam de trein in Antwerpen-Zuid. Nog geen vijf minuten later stapte ik in Berchem over op de trein naar Lier. Zeven minuten later zette ik mijn voeten op het perron aldaar. Om er met de groene halte wandeling te starten. Voor wie dat niet kent, een groene halte wandeling is een wandeltocht die steeds aan een station of bushalte vertrekt en eindigt. Alhoewel, de vele besparing...