mijmeringen en ervaringen uit mijn dagelijkse leven - musings and experiences from everyday life

 2021, het jaar dat: Ik 51 werd De dagen voorbij leken te vliegen (of gaat het wanneer je wat ouder wordt echt sneller?) Ik tot de vaststelling kwam dat ik over ‘vroeger’ kon praten en daarbij kon refereren naar eigen ervaringen en belevenissen en me dan soms toch oud voelde Ons Emma 21, Anke 20, Femke 16 en Nina 45 kaarsjes uitbliezen en ik en Nina nu al 26 jaar ons leven delen Ons afwasmachine het efkes begaf en dat samen afwassen eigenlijk wel fijn was Onze kater nog steeds met volle teugen van het leven geniet Ons Femke al meer dan een jaar een vriendje heeft en het fijn vond om te zien hoe die twee zich zo goed bij elkaar voelen Ons Anke meermaals van het Antwerps nachtleven en haar vrijheid zag genieten Emma haar laatste jaar kunst en cultuurbemiddeling aanvatte   Ik na 11 maanden inactiviteit terug voltijds aan het werk ging Ik me bij de stedelijke jeugddienst helemaal op mij plaats voelde Ik voornamelijk van thuis uit werkte….en dat helemaal niet erg vond. Al merkt...

Normaal gebruik ik mijn 'stand-up Antwerp comedy club'- boekje wanneer ik op pad ben. Om tijdens de rustpauzes over de geuren en kleuren van de pas afgelegde route te schrijven. Alhoewel, tijdens mijn laatste wandeltrip bleef het onaangeroerd in mijn rugzak zitten.  De heen en terug treinrit was te kort om te schrijven. Sowieso zijn onze treinen niet voorzien op schrijvende mensen. In de nieuwste treinstellen heb je enkel in de eerste klasse op sommige plekken een tafeltje. Eigenlijk zijn die te klein om die benaming waardig te zijn.  De laatste wandeltrip ging van start aan het station van Lier.  Ik nam de trein in Antwerpen-Zuid. Nog geen vijf minuten later stapte ik in Berchem over op de trein naar Lier. Zeven minuten later zette ik mijn voeten op het perron aldaar. Om er met de groene halte wandeling te starten. Voor wie dat niet kent, een groene halte wandeling is een wandeltocht die steeds aan een station of bushalte vertrekt en eindigt. Alhoewel, de vele besparing...

Vandaag is het zo ver. De rit der ritten staat op het programma. Voor mij althans. Deze staat al een tijdje op mijn verlanglijstje. De afgelopen maanden stonden zo goed als al mijn fietstochten in het teken van die van vandaag. Als voorbereiding er van. Wat niet wil zeggen dat ik van die ritten niet genoten heb. Maar terwijl ik dit schreef gingen mijn gedachten naar mijn collega’s. Die door mijn langdurige afwezigheid extra werk moeten verzetten…en het vermanende vingertje dat steeds om de hoek paraat staat. Gewoon genieten, iets louter voor mezelf doen? Dat is met momenten een heel moeilijke opgave. Er is bijna altijd wel dat kritische stemmetje: "Is dat wel ok Erik?" En dan een hele lijst aan dingen die nog gedaan moeten worden. Dagelijkse huishoudelijke taken en een heleboel klusjes in huis. Een fietstocht Hoboken – Oostende vraagt wel wat voorbereiding. Ik moest één en ander meenemen: Dit schriftje en een balpen Voldoende sportdrank en water Een lunchpakket Wat fruit Sm...

Gisterenavond overviel het me plots. Een ingeving tijdens het douchen: “vanaf morgen neem ik een notaboekje mee op mijn fiets- & wandeltochten”.  Er zijn 2 redenen waarom ik dat een goed idee vind: Toen ik dit boekje kocht wou ik het voor iets speciaals gebruiken. Ik heb de afgelopen jaren al heel wat boekjes & schriftjes volgeschreven. Er zijn er waar mijn donkerste gedachten in kwamen. Die zijn ondertussen vakkundig vernietigd.   Maar het boekje waar ik tijdens mijn tochten in zal schrijven heeft geen vernietigingsstatus. Ik vind het daar te speciaal voor. Het is een mooi, aan de buitenkant zilverkleurig, boekje met lijntjespapier. Vooraan op de hard cover staat het logo van ‘Stand-up Antwerp Comedyclub’. Een club die lokaal & internationaal onbekend en beginnend talent podiumkansen wil bieden. In coronatijden zijn er geen ticketinkomsten. Dus proberen ze op andere manieren toch wat werkingsmiddelen te genereren.  Een mooi blanco boekje verkopen brengt dan...

2019 was voor mij een jaar van afscheid nemen, energievreters, aha belevenissen en inzichten. Ook een jaar van hoop, zicht op beterschap en soms gewoon een voortzetting van voorgaande jaren. En vooral niet op 1 of 2 A viertjes samen te vatten. Dus als je het echt wil weten, een glimp van mijn 2019 wil opvangen, ga je er best even voor zitten. een hoogtepunt: het optreden van Skyblasters in het park van Hoboken Voltijds aan de slag 2019 was een afscheid van jarenlang 4/5e werken.  Ik ging terug voltijds aan de slag. Ik merk dat ik er nog steeds aan moet wennen. Drie maanden thuis waren eigenlijk niet genoeg om voldoende te herstellen. Financieel was het te moeilijk om langer thuis te blijven. Langdurig ziekteverlof wordt nu eenmaal afgestraft. Alsof ziekte iets is waar je voor kiest. Dus ging ik terug werken. Bij de stedelijke jeugddienst ging de nodige hervorming verder. Maar veranderingsprocessen vragen nu eenmaal ook energie. Werken in een landschapsburea...

Beste Jeroen Bedankt voor je mooie interview in Knack magazine. Spijtig dat deze woorden van verzoening, deze blijk van gezond verstand en elementaire beleefdheid, van een kok moet komen. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb niks tegen koks en jou in het bijzonder. Maar ik mis staatsmannen en-vrouwen die voor redelijkheid en verzoening gaan. De voorbije jaren voelde ik me meermaals eerder een buitstaander, iemand van een andere planeet, kijkend naar een niet zo fraai schouwspel. Een continue clash en opbod van straffe uitspraken en meningen. Een strijd om de beste en luidst verkondigde boodschap of oneliner. Waarbij de feiten en waarheid niet meer belangrijk zijn. Het lijkt alsof de mensheid op dit ogenblik behoefte heeft aan alfamannetjes die zich 'orang-oetans-gewijs' om ter hardst op de borst kloppen. En ons ervan proberen te overtuigen dat ze anders zijn. En vooral, want dat verkoopt goed, een anti-establishment vertegenwoordigen. Er voor ons zijn. Onze waarden, nor...