mijmeringen en ervaringen uit mijn dagelijkse leven - musings and experiences from everyday life

  Tijs, nu vraag je wel iets! Ik volgde een drietal jaar geleden een cursus portret schrijven. Neerpennen waarom ik een gratis tattoo wil winnen zou dus eigenlijk heel makkelijk moeten zijn. Maar, dat is het niet, over mezelf schrijven is moeilijker dan over iemand anders. Ik kan heel veel redenen bedenken om mij die gratis tattoo te gunnen. Wat dit ook bemoeilijkt, het is niet de bedoeling dat ik een boek schrijf, ik moet proberen het kort te houden. September schreef ik iets met als titel ‘Ik sta er nog steeds’. Dat vat het mooi samen. Ik heb bijna continu het gevoel dat het me meer energie dan een ‘normaal’ iemand kost om door het dagelijkse leven te gaan. Ik ben snel overprikkeld. Door mijn omgeving. Leven en werken in een stad is vrij hectisch. Tegelijkertijd ook door mezelf, de continu dualiteit in mezelf.  Ik denk al meer dan 20 jaar over het laten zetten van een tattoo. Maar welke dan? Het dichts bij iets concreet is het idee om een Thorgal achtige figuur te laten zetten

 "It really doesn't feel right, there is clearly something wrong" "Well, then you should make an appointment with the doctor or go to the emergency room. If only to make sure everything is okay, to feel more at ease again. " She worries easily. Especially when she is pregnant, then she is extra alert. So everyone around her tries to reassure her that it will be nothing and that everything is ok. She doesn’t go to the emergency room. On Monday morning, she contact her gynaecologist directly. His diary is packed, but he will come to his practice half an hour early on Wednesday. Nina has been a patient there for a long time, he too assumes it will be nothing. So far, the pregnancy is also going perfectly, there is no reason to think anything would be wrong.   Wednesday morning I go to the gynaecologist's practice. Nina is already there. I took the two eldest to school first and therefore join a little later. We don’t have to wait too long. Almost immediat

 “Het voelt écht niet goed, er is duidelijk iets niet in orde” “Tja, dan moet je een afspraak met de dokter maken of naar de spoed gaan. Al is het maar om zeker te zijn dat alles in orde is, om je terug geruster te voelen. “ Ze maakt zich snel ongerust. Zeker wanneer ze zwanger is, dan is ze extra alert. Iedereen in haar omgeving probeert haar dan ook gerust te stellen, dat het wel niets zal zijn en dat alles ok is. Tijdens het weekend gaat ze niet naar de spoed. Maandagochtend neemt ze wel direct contact op met haar gynaecoloog. Zijn agenda staat overvol, maar hij zal woensdag een half uurtje vroeger naar zijn praktijk komen. Nina is er al heel lang patiënt, ook hij gaat er van uit dat het wel niets zal zijn. Tot nu verloopt de zwangerschap ook perfect, er is geen enkele reden om te denken dat er iets mis zou zijn.     Woensdagochtend ga ik naar de praktijk van de gynaecoloog. Nina is er al. Ik heb eerst de twee oudsten naar school gebracht en sluit daarom iets later aan. We moe

May 1998 With some nervousness, I make my way to the city festival hall on Antwerp's Meir. A place I go to more often. Today not to party or tap beer, but to apply for a job. The neighbourhood surveillance department of the city of Antwerp is looking for two new neighbourhood surveillance officers. A job I can see myself doing. I know a few of them, and every time they tell me about it, I think of it as a really cool, social and fascinating job, really something for me.   It would give me the opportunity to do something for my city in a positive way. A commitment that could counter the negativity after yet another black Sunday for me. (This is how people named the elections here, due to a lot of success for a far-right racist party)   So I prepared myself thoroughly. Not only studied additional information about the job. But also who in the current city administration is a deputy councillor for which authority. Someone told me that they are sure to ask questions about that

Mei 1998 Met enige zenuwachtigheid begeef ik me naar de stadsfeestzaal op de Antwerpse Meir. Een plek waar ik meer naartoe ga. Vandaag niet om te feesten of pinten te tappen, maar om te solliciteren. De dienst buurttoezicht van stad Antwerpen is op zoek naar twee nieuwe buurttoezichters. Een job die ik mezelf wel zie doen. Ik ken er een paar, elke keer ze er over vertellen bedenk ik me dat het een heel toffe, sociale en boeiende job lijkt, echt iets voor mij.  Het zou me de mogelijkheid bieden om op een positieve manier iets voor mijn stad te betekenen. Een engagement aan te gaan, dat het negatieve na een zoveelste zwarte zondag voor mij kan counteren.  Ik heb me dan ook degelijk voorbereid. Niet alleen extra informatie over de job bestudeerd. Maar ook wie in het huidige stadbestuur voor welke bevoegdheid schepen is. Iemand zei me dat ze daar zeker ook vragen over stellen.  “WTF!”: de stadsfeestzaal zit helemaal vol. Wanneer we starten is elke plek bezet. Nee, het is niet voor een vast

Een impactvol dagje Gent “Zou je het zien zitten om aan de stuurgroep Gent kindvriendelijk stad je impact project te komen toelichten?” Heu, efkes denken…natuurlijk zie ik dat zitten. Ik zie het als een goede oefening om het thema impact nog meer in mijn vingers te krijgen. Ik zal ongetwijfeld van de reacties en vragen kunnen leren. De vraag om het impact project in Gent te komen toelichten is een mooie erkenning van mijn werk. Om maar te zeggen dat ik verschillende redenen heb om toe te zeggen. Dus neem ik ’s ochtends te station Antwerpen zuid de trein naar Gent. Al kan je dat niet echt een station noemen. Er is geen gebouw, enkel een paar perrons en kleine wachthuisjes waar je bij regenweer kan schuilen. Het is al langer een schandvlek in het Antwerpse spoorlandschap. De lokale pers vergelijkt het met een station uit de voormalige DDR. Zo wordt de sfeer van dat station goed weergegeven. Grauw, grijs en desolaat.  Niet getreurd, er zijn ondertussen plannen om er een echt st

mijn 2022, een beknopt overzicht...